Kúpite na Martinus.sk Kúpite na PantaRhei.sk

Rozmowy z katem

Kazimierz Moczarski
Goodreads  
Wydawnictwo Naukowe PWN • 1992

Przez dziewięć miesięcy 1949 roku w jednej celi więziennej przebywali wspólnie: Kazimierz Moczarski, bohater Armii Krajowej, i generał SS Jürgen Stroop, kat warszawskiego getta. Stalinowska brutalność...talność i brak skrupułów postawiły między nimi znak równości.Moczarski, rozmawiając ze Stroopem systematycznie przez kilka miesięcy, zdołał stworzyć jedyny w swoim rodzaju portret „osobowości totalitarnej”, a zapamiętując wypowiedzi współwięźnia, zachował zgromadzony materiał do późniejszej publikacji. Stworzony w ten sposób wizerunek „kata” zapada w pamięć bodaj równie mocno jak okoliczności, w których powstawał.
Viac

2 recenzie

Jozef Kuric
od 1 roka recenzie dwie siostry leporelo protiklady

Rozhovory s katom dokazujú, že byť nacistom je nebezpečná diagnóza

Byť nacistom je podľa mňa diagnóza, stav mysle a disfunkčnosť v oblasti emocionality a empatie. Akákoľvek forma neofašizmu a neonacizmu je potom len recidíva tejto závažnej mentálnej a sociálnej choroby.

Nathaly's Reading
Absynt Recenzie

Kazimierz Moczarski - Rozhovory s katom

Novinár Kazimierz Moczarski bol viac ako desať rokov väznený kvôli vykonštruovanému procesu. V roku 1949 sa delil o celu s generálom SS Jürgenom Stroopom, ktorý mal na svedomí tisícky ľudských životov. Vo väznici Mokotów vznikli Rozhovory s katom, ktoré vás oberú o dych. Najväčšia časť z nich sa sústreďuje na likvidáciu varšavského geta. V tomto momente zohral Stroop dôležitú úlohu –[...]

Przez dziewięć miesięcy 1949 roku w jednej celi więziennej przebywali wspólnie: Kazimierz Moczarski, bohater Armii Krajowej, i generał SS Jürgen Stroop, kat warszawskiego getta. Stalinowska brutalność i brak skrupułów postawiły między nimi znak równości.
Moczarski, rozmawiając ze Stroopem systematycznie przez kilka miesięcy, zdołał stworzyć jedyny w swoim rodzaju portret „osobowości totalitarnej”, a zapamiętując wypowiedzi współwięźnia, zachował zgromadzony materiał do późniejszej publikacji. Stworzony w ten sposób wizerunek „kata” zapada w pamięć bodaj równie mocno jak okoliczności, w których powstawał.